Veel mensen hebben het over Geluk. Over de wel of niet maakbaarheid ervan, bijvoorbeeld. Of over het geluk dat je in je werk ervaart of zou moeten ervaren.
Geluk als grote en doorslaggevende factor; dat voelt als een nogal dringende kwestie. ‘Opgedrongen’ misschien wel. Ik twijfel eraan of het zo werkt. Want als het dan even niet lukt met dat geluk, is de andere kant van de medaille ineens ook snel daar.
Afijn.
Ik heb de waarheid niet in pacht maar mijn visie op geluk is dat het een klein moment is, dat leidt tot een groots gevoel. Dat kan overal en opeens zijn.
En als je een echt grote geluksvogel bent, ervaar je die momenten wat vaker dan eens. Dat gaat meestal samen met aandachtig en aanwezig zijn, bewust en dichtbij jezelf.
Gisteren had ik het grote geluk zo’n moment te ervaren. Het was groots noch meeslepend. Het was eerder terloops, klein en intiem en daarmee waarschijnlijk juist van onschatbare waarde.
Mijn zoon van 14, die niets moet hebben van ‘vastgelegd’ worden, in ieder geval niet op de gevoelige plaat, wilde wel eens mijn verhalen over hem en zijn broertje en zus lezen, zo liet hij mij weten. Ik vond dit wat tricky omdat ik bang was dat hetzelfde zou gebeuren met foto’s van Insta waar hij per ongeluk op staat: die moeten er namelijk direct van af.
Maar niets was minder waar. Hij begon te lezen en hij las en hij las… en ik zag dat hij genoot. Wat mij weer deed genieten.
Hij gaf me naderhand twee dingen terug. Te eerste dat hij vond dat ik zo ontzettend leuk schreef. Dat terugkrijgen van je eigenste kind is per definitie een feestje. maar daarna zei hij iets wat me nog veel meer trof:
“Mam, ik weet niet hoe jij dat doet maar als ik jouw verhaaltje lees over een situatie waar ik bij ben geweest, dan lijkt dat moment ineens veel groter dan hoe ik het beleefde of onthouden heb. Alles wat je schrijft is waar want ik herken het allemaal. Alleen realiseerde ik me dit niet zo op dat moment. Door jouw verhaal wordt mijn blik veel breder. Dat vind ik echt heel knap!”
Als een heerlijke, warme douche… want precies dít is waarom ik schrijf wat en hoe ik schrijf.
Een dergelijke blijk van erkenning voor wat je doet en vanuit welke intentie je dat doet, door iemand die je zó na staat en lief is. Heel veel mooier worden dingen wat mij betreft niet.
#geluk
van dichtbij 