Zichtbaarheidswaan(zin)

Stiekem noem ik het zo in mijn hoofd.

Druk, druk, druk zijn we met het onszelf on- en offline voor het voetlicht brengen, over de bühne krijgen en ons podium creëren.

Zodat we kunnen shinen, glanzen, er staan en toe doen.

Maar vooral het online zichtbaarheidsdenken kent z’n regels voor succes: strak, snel, mooi en alleen wat goed is.

Dus we slijpen en schaven aan onze boodschappen, poetsen plaatjes en woorden op, totdat alle rimpels zijn gladgestreken, vlekken zijn weggewerkt en de ‘waarheid’ over wat we kunnen ons in strakke zinnen aankijkt.

Zo. Dat staat.

Ik weet niet hoe het jou vergaat maar een zekere rebellie maakt zich van mij meester. Want ik kan dit niet goed. Dit is niet hoe ík werk of waarheid beleef.

Belangrijke elementen voor mij zijn: tijd (vooral als die vergeten mag worden), ruimte, aandacht, warm, kleur, diepte. Het (onder)zoeken en hopelijk op een dag vinden. En, jawel, de kreukels, vlekjes en rimpelingen als tekens van strijd. Zíj geven houvast, over te strak en glad glij ik makkelijk uit.

Professioneel kijk ik mensen diep in de ogen. Zo diep dat het soms misschien ongemakkelijk voelt. Omdat daar niets valt te verbergen en dit kan schuren.

Maar: waar het schuurt ontstaat glans. Altijd, dat is een wet.

Díe glans. Dat is ware glans.