Als ik hem ophaal bij zijn toernooi, maakt hij al sporttas naar mij toegooiend melding van ‘een gat ergens in zijn broek’. “What’s new”, denk ik. We stappen op onze fiets en gaan ervandoor.
Als hij voor mij fietst en even op zijn pedalen gaat staan, gloren onderbroek en beentje mij tegemoet. “Vriend, het is geen “gat ergens”, het is een MEGA-winkelhaak.”
Hij schrikt: “Echt? Hoe groot dan?”
“5 bij 5 ongeveer.”
Het blijft stil, kennelijk nog onbekend terrein, deze maat-aanduiding. Logisch, hij is pas 10. Wist ik ook niet toen ik 10 was.
Thuisgekomen vertelt hij ineens dat bij rekenen ingewikkelde zaken de revue passeerden; zaken als ‘vierkante meters’.
Uit zijn verdere zwijgen maak ik op dat een en ander nog niet helemaal is geland. Als wel dan had hij mij nu vast en zeker een lesje oppervlakte gegeven.
“Dat is precies wat ik net bedoelde met die 5 bij 5. Als je die keer elkaar doet, krijg je 25 vierkante céntimeter. Dat zegt iets over het totale gat in je broek.”
Ik houd het expres simpel. Niets zo irritant als direct geconfronteerd worden met wat je nog niet helemaal in de vingers hebt. Ik begrijp dat heel goed. Had ik ook altijd.
Hij kijkt me aan: “Ja mam, dat snapte ik. Want lengte maal breedte is oppervlakte.”
😳
Oh.
van dichtbij 
haha! ik doe dat ook altijd… te pas en te onpas mijn eigen ervaringen op de kinderen projecteren….
LikeLike
Als het een winkelhaak is, is het dna geen driehoek en dus de helft van die oppervlakte? Eerder 12.5cm² ?
LikeGeliked door 1 persoon