“Hee mam, welke foto heb jij van mij op Insta gezet? X zegt net dat ie leuk is.”
Aan het woord is mijn middelste die zelf niet aan social media doet. Heeft hij geen zin in, vindt het nauwelijks interessant en weet ook dat áls hij eraan begint, de kans dat al zijn tijd daaraan opgaat, toch aanzienlijk is. Dat ziet hij genoeg om zich heen en vindt hij een schrikbeeld want doodzonde.
Die types bestaan dus ook.
“Klopt vent. Die karatefoto!” (Ergens achter in mijn hoofd vraagt een stemmetje waarom X mij eigenlijk is gaan volgen. In het kader van … tsja, van waarschijnlijk van alles dat te maken heeft met cool, vergankelijkheid en gezien worden, vind ik het ergens best vleiend dat vriendjes van mijn kinderen mij kennelijk opzoeken online, maar ergens anders lonkt tegelijkertijd de voorbode van problemen)
“Ja, maar waarom vráág jij niet of je die foto van mij mag gebruiken??!!” Zwaar geïrriteerd is hij nu.
Betrapt dus defensief: “Jemig, ik heb die foto toch zelf gemaakt, je ziet geen gezicht en jij vond ‘m zelf ook goed gelukt?” (Note to self: hij heeft wel een beetje gelijk…)
Mompelmompelmorrel …
Voor een gelukkig half uurtje denk ik dat ik me eruit heb weten te redden.
Dan ineens, terwijl we -dacht ik- allemaal heerlijk liggen te lezen, dommelen of anderszins onze zondes overpeinzen, scheurt zijn door de baard-in-keel geteisterde stemgeluid ineens ruw door mijn overpeinzingen heen:
“Jeeeeeeezussss mahammm!, dat is toch echt een beláchelijke caption bij die foto!?!
Ik voel paniek opkomen: caption? Caption? Wat is in godesnaam een CÁPTION??
Gàst, wáárom ZO’N stomme tekst?!”
Ik kijk op en zie een groot lijf dat totaal op instorten staat. Ach jemig, vanwege zijn afwezigheid op al die social media heb ik er geen seconde bij stilgestaan dat het wel supergevoelig ligt allemaal.
Ik voel me rot voor hem en er is maar één oplossing: ik trek de generatiekloof-meaculpa-kaart.
“Sorry vent, ik ben gewoon 33 jaar ouder dan jij. Voor mij en míjn vrienden is die tekst wel oké. Ik wist niet eens dat het caption heet. Vergeef het je oude moedertje. Ik verwijder het nu direct.”
Matig gerustgesteld maar toch rustiger zakt het enorme lijf weer wat meer in ontspanning. Mijn hartslag kalmeert met hem mee.
Ik verwijder de foto.
En ik verwijder ook X uit mijn volgers…
Vieze verraaiert.
van dichtbij 
Haha dat heet een snitch tegenwoordig. Beetje bij blijven he!
LikeLike
Kijk eens aan, het gaat snel.
LikeLike
Haha! Heerlijk herkenbaar! Hier doet de middelste
ook niets online, hij heeft er niets mee. De andere
twee daartegen wel, vragen of ik wil vastleggen
en zeggen tot nu toe nog dat het allemaal kan 😉
LikeLike
Ook hier héél gevoelig voor privacy, al doe ik wel (afgeschermd en beperkt) mee met fb. omdat dat blijkbaar de enige manier is om contact te houden en interessante evenementen te zien. Ik had eens een pauze genomen van een paar jaar en toen hoorde ik niemand meer. Triest, maar zo is het tegenwoordig.
LikeLike