“Mam, wát heb jij allemaal gedaan deze dagen?”
Jongste en ik zitten saampjes aan de woensdaglunch en nemen de maandag en dinsdag even door want dan zijn zij bij hun vader. Mijn attente vriend houdt niet alleen van vertellen en aandacht opeisen, hij is ook oprecht geïnteresseerd in anderen en hun welbevinden. Een mooie eigenschap.
“Nou, ik heb voornamelijk gewerkt, had ook veel afspraken.”
“Oh leuk en was dat dan voor nieuwe opdrachten?” Op een of andere manier hangt voor hem iets magisch rond het bezig zijn met nieuwe opdrachten; vindt hij het stoer dat zijn moeder dit doet en daarnaast snapt hij de kick van het ‘scoren, het ‘landen’ van een klus.
“Ja, inderdaad mannetje, ook een heel leuke nieuwe opdracht. Alleen gisteren had ik een kennismakingsgesprek met iemand voor een nieuw coachingstraject, weet je nog dat ik je dat vorige week vertelde? Maar na 5 minuten praten wist ik dat ík voor nu niet degene was om deze persoon te helpen. Dus dat heb ik toen aangegeven: “Het is beter voor jou om ander soort hulp te zoeken.”
Hij is even stil, denkt na over wat ik vertel.
“Maar mam, kon jij dat wel zeggen? Ik bedoel, was je niet bang dat ze jou misschien niet goed zouden vinden en nu dus niet meer terugvragen?”
Zoals zo vaak verwonder ik mij over zijn slimheid maar vooral inlevingsvermogen.
“Jeetje, ik vind dat een knappe vraag van je. Zo van: als ik dit aangeef, geef ik eigenlijk toe dan ik niet goed genoeg ben. Bedoel je dat?”
“Ja?!”
“Ik zal eerlijk zeggen, heel even ging precies wat jij zegt door mijn hoofd en was ik bang dat ze zo zouden kunnen denken. Maar dat hield mij niet tegen het toch te zeggen. Omdat ik vind dat ik heel eerlijk moet zijn over wat binnen míjn macht ligt en wat niet. Stel dat iemand meer last krijgt omdat ander soort hulp nodig was. Dán zou ik mijn werk juist niet goed doen. En nu, met het aangeven van mijn grens, wel! Snap je dat?”
Hij denkt, knikt en kijkt mij dan aan met grote ogen vol bewondering.
“En weet je, mama? Ik vind jou daarom echt Súpergoed!”
Hij springt van zijn stoel en geeft me de grootste, liefste knuffel die hij in zich heeft.
Ik schatte mijzelf op waarde, trok een grens en oogst daarmee de hoogste waardering: ❤️
Niet gek.
van dichtbij 
Ah altijd goed zo een jonge coach aan je eettafel. Dat zijn de allerbeste!
LikeGeliked door 1 persoon
Zo mooi
LikeGeliked door 1 persoon
Een kind kan zoveel geven zonder dat een ouder het soms weet.
En dat is genieten, en leren van elkaar.
De liefdevolle knuffel krijgen van je kind is zo oprecht en eerlijk.
Aum Shanthi
LikeGeliked door 1 persoon
Binnen je core competences blijven en vanuit je sterktes je product in de markt zetten is een betere zet dan korte termijn win’s die mogelijks langere termijn losses worden nastreven. Het geeft meer kans op teokomstige klantenwaardering. En je kreeg er nog een knuffel bovenop.
LikeGeliked door 1 persoon