- (btw, dit is géén filmpje)
Has been, niet meer van nu, hopeloos ouderwets, klaar. Bloggen is uit en sinds ik dat ergens las, verkeer ik in lichte vorm van crisis. Want A. Hoezo?! en B. Wat dán?!
De antwoorden díe ik op A. vind, swipe ik zonder te registreren naar links, Tindertaal voor “ik wil het niet weten”. Volstrekt onvoorstelbaar dat we niet meer willen lezen: eerst de krant en het boek, nu ook geen blogs? Leuke, korte, strakke verhaaltjes van 3 minuten en weer door?
Spanningsboog van een Snap
Feit is, Millennials bepalen hoe online eruit ziet en in hun wereld is beeld het nieuwe schrift. Of zoals Millennial, tevens online vriendin en lichtend voorbeeld Talita Kalloe met een toefje zelfspot omschrijft: “Ik ben een kind van mijn tijd. Opgegroeid in de tijd van Tamagotchi’s en cassettebandjes maar met een spanningsboog van een snap op Snapchat. Hoe visueler je het voor mij maakt, hoe beter. Al dan niet met bewegend beeld waar in één minuut alles wordt uitgelegd wat ik moet weten. En als het even kan met zo min mogelijk tekst.”
We willen best mee
Tsja. Ik kan het ermee oneens zijn, denken dat ik-van-GenX die jonkies niet nodig heb want dat ik me vooral richt tot alles wat mijn leeftijd is of ouder, maar dan hou ik mezelf voor de gek. Om zichtbaar te zijn, te blijven én gezien te worden, moeten we mee dus ook ik!
En dat weet ik heus wel, anders zou ik geen eigen blogsite, LinkedIn en Insta-account hebben en mijn kerstwens of -uitnodiging niet per appgroep versturen maar via een keurige kaart-in-envelop-met-postzegel. Ook ik heb voor te lange teksten meestal geen tijd, word gedomineerd door mijn smartphone met al z’n bits en bites en klik blij op leuke filmpjes.
Mijn conclusie: ik wil best mee maar ben bang voor wat mij dat gaat kosten.
Moet ik dus gaan vlóggen?
Want B: Wat dan wel?!
Beeld dus: tekeningetjes, foto’s of, inderdaad, vloggen. Ga er maar aan staan. Ik heb nu een paar vlogs gemaakt en terwijl ik een blog de wereld insturen iedere keer al een avontuur vind, is het online publiceren van een video pas écht heel spannend. Noem het gerust zorgelijk, stressvol, ongemakkelijk, ontnuchterend en voor heel even een absolute nachtmerrie.
Een greep uit de verheffende oordelen die ik bij het terugkijken van zo’n vlog over mezelf heb (check even welke jij herkent):
- Wat zit mijn háár achterlijk
- Die.Stèm. …
- Ah nee, zóveel rimpels
- Zie ik daar nou ook nog vlekken?
- Manmanman, wat kijk ik raar zeg
- Ach jongens, wat zeg ik nou toch allemaal?
- Waarom zou íemand hier naar kijken, laat staan luisteren?!
- Wat zullen ‘Ze’ wel niet van mij denken?
- 100% gênant
Eén grote ontkenning, één donderend “Neeneenee!” van mij naar mij.
Het goede nieuws: het maakt niet meer uit welk negatief oordeel een ander erover velt, want ik velde het zelf al.
Been there, done that
Eerlijk is eerlijk, deze ellende heb ik ook doorgemaakt toen ik startte met bloggen. En heb daarmee ondervonden dat met het Doen en Blijven Doen, het steeds ietsje makkelijker werd:
Online publiceren heeft mijn zelfvertrouwen gesterkt en mijn doorzettingsvermogen vergroot. Want ik heb stoïcijns leren doorgaan, vertrouwend op mijn eigen oordeel, in weerwil van alles wat door mijn hoofd spookt of wat een ander ervan vindt danwel niet-vindt.
Bloggen zoals ik dat doe, geeft mij de mogelijkheid te laten zien wie ik ben en daarmee heb ik waardevolle contacten en samenwerkingen opgedaan, het heeft me een berg bagage gegeven die ik anders niet had gehad en met alle positieve reacties kan ik een boek vullen! Niet alleen ervaring, ook waardering maakt dat je groeit.
Conclusie
Ik blijf schrijven, ik zou niet zonder kunnen en genoeg mensen die graag blijven lezen. Toch ga ik ook het pad van beeld verder verkennen. Na mijn eerste neiging tot wegduiken zie ik mooie voordelen. 1) Je hebt maar 1 minuut nodig om een punt te maken in plaats van dat iemand 3-5 minuten moet lezen. 2) Maar vooral: met video kun je écht Jouzelf laten zien en horen. Ja, incluis het in jouw oren vreselijke stemgeluid maar óók de kracht van je energie, lach en blik.
En die enorme berg met ellende waar ik elke keer overheen moet voordat ik mezelf werkelijk dúrf te laten zien? Die slecht ik gewoon stapje voor stapje. Precies zoals ik dat altijd doe.
van dichtbij 
Ja, wat vind ik ? Vloggen en beeld geeft midne rkans tot interactie. Je kunt moeilijk reageren met een vlog he. Persoonlijk lees ik graag maar inderdaad, ook de krant lees ik digitaal.
Maar opz ich snap ik ondrtussen waarom het in de US en mogelijks ook bij ons moeilijker en moeilijker wordt om nuances in een verhaal te brengen. Dat duurt nu eenmaal zijn tijd.
Een tijd terug bekeek ik eens een promo-vlogje van jou en iemand, ik snap bij god niet waar al dat rimpels en eruit zien over gaat 😉 . Enfin, ik kijk uit naar de transitie, al ga ik die mogelijks niet zien want als oude man bekijk ik geen vlogs.
LikeLike
Spijtig ben ik iemand die niet zo volgt en op een bepaalde lijn loop. Als mensen blijven liever een kaartje digitaal sturen dan geschreven waar zit de waarde van sociaal contact dan nog. En dat is met heel de technische wereld zo, op een moment gaat het sociaal contact helemaal weg en lees je alles digitaal.
Aum Shanthi
LikeGeliked door 1 persoon
Dat bloggen over zijn hoogtepunt heen is, merk ik aan de statistieken. Maar vloggen is niets voor mij. Ik ben geen filmer en ook geen regisseur en bovendien heb ik geen zin om letterlijk in beeld te komen. Lang leve het geschreven woord! Maar ik ben dan ook al een herfstbewoner van het leven. 😊
LikeGeliked door 1 persoon
😊
LikeLike
Gewoon doen waar je je lekker bij voelt. In of uit, statistieken…. We gaan allemaal over liken.
Vlogs kijk ik niet, omdat ik veel onderweg ben. Belangrijkste punt is vooral te experimenteren en te doen wat je echt zelf leuk vindt, los van trends. Kan ook een mooie mengelmoes worden van woord en beeld. Ben benieuwd. Hoe dan ook veel plezier! 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
🙂
LikeLike
Of je vlogt of blogt ligt aan je boodschap denk ik. Zou ik mijn ‘verhalen’ moeten vloggen dan zal ik ze eerst als script uit moeten schrijven en vervolgens op video voor moeten lezen. Dacht het niet. Werkt niet. Wil ik niet. Stel je voor dat Enzo Knol of Kwebbelkop zouden bloggen. Werkt ook niet. Schrijf verhalend, ook als je boodschap informerend is.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind vloggen lang niet zo leuk als bloggen. Ik vind een heleboel vloggers ook slap ouwehoeren (wie weet doe ik dat ook wel op mijn blog). Ook vind ik het niet prettig om in beeld te komen. Ik vind mijn stem ook niet leuk. Iets doen wat je leuk vindt is veel belangrijker dan met de trend mee te gaan!
LikeGeliked door 1 persoon
En zo is het 🙂
LikeLike