“HOE is het in gódsnaam mogelijk dat dít verhaal (wijst een blog aan) ZO veel reacties en likes krijgt??! Ik heb een tijdje geleden EXACT zo’n stuk geschreven en daar gebeurde helemaal geen RUK mee! Nu is het klaar, ik kap ermee. Ik ga NOOIT meer iets schrijven!
Het leidt gewoon tot niets!”
“Waar wil je dan graag dat het toe leidt?”
“Mán, dat vind ik zo’n shit-vraag! Weet ík veel. Het hoeft niet per se tot iets tastbaars of groots te leiden maar als mijn stukjes 0,0 opleveren in de zin van reacties dan is dat een teken dat het niet goed is, niet leuk is of nergens op slaat. En daar BAAL ik van, want ik doe op elk stuk mijn best en als ik op publish druk dan denk ik altijd: Dit is goed. En dat IS het dus niet! Ik zie het kennelijk verkeerd en heb het duidelijk totaal niet begrepen!!”
“Zoiets zegt toch niets over of men het leest of het wel/ niet goed vindt? Ik lees ze altijd, vind ze vrijwel altijd echt goed en druk vrijwel nooit op like want ik hou daar niet van. Dat geldt volgens mij voor velen.”
“Dat snap ik op zich wel maar daar heb ik dus GEEN BAL aan. En daarbij; op andere stukken zijn wel al die likes en reacties. Het klopt daarom niet wat je zegt. Zij raken waar ik ergens iets mis. En het maakt mij onzeker en verdrietig maar ook woest.. van frustratie.
“Maak je er dan niet afhankelijk van. Zet het niet online. Schrijf! Maar alleen voor jezelf!?”
“Helaas; voor gevoel van succes ís het een afhankelijkheidsrelatie. Door hoe dit werkt. Want natuurlijk, ik schrijf voor mezelf. En m’n kinderen. En voor wie dat wil. Maar ik hou ook van het delen en de respons, het gevoel er toe te doen. Aandacht. Waardering. ERKENNING, verdómme!
Klinkt dat sneu? Ja, nou ja, vind ik ergens ook. En het past niet in het streven van dankbaar, mindful en al dat soort hoger ge-emmer. Maar godver, zo voel ik het gewoon; aards, primair, stront, kak, POEP! Ik bén geen monnik. Ik ben een mens! Met hashtag-faal erbij.
Want ik kan wel zeggen dat het me niet boeit en dat ik zó doorontwikkeld ben dat ik totaal zen en stoïcijns doorstruin, onaangeraakt door de opinie, maar dat is natuurlijk GELUL! Het raakt me WEL. Het gaat over MIJ!
En dan hou ik me ook nog onwijs in. Schrijf helemaal niet zoals ik eígenlijk zou willen. Steeds maar rekening houden met anderen; ouders, kinderen, exen, omgeving en wat dacht je van opdrachtgevers. De mensen met wie ik werk? Echt zó schrijven als dat ik zou willen? Waarschijnlijk te puur, te rauw, te intens. Krijg ik nu al wel eens terug. En we weten allemaal: als het niet in een bekend straatje past, is het makkelijk oordelen. Zelden terecht maar evengoed fnuikend.
Het maakt me razend en ik vind mezelf een angsthaas dat ik me hierdoor laat leiden, terwijl ik juist streef naar vrijheid en onbegrensdheid. Het liefst wil ik alles LOSlaten. Loslaten en gáán. Maar ik ben dus bang. Bang dat dit een prijs heeft die te hoog is voor mij om te betalen. Die ik mij niet kan permitteren.
Godsamme, een zee van onbegrensde mogelijkheden en ik zit in een fucking FUIK!
Moet ik er dan allemaal lak aan hebben, gewoon lak eraan en gaan?! Ik weet niet hoe. HELP me dan met het HOE! Alsjeblieft!!”
“Ja, ik wíl je ook helpen. Alleen; jij moet het doen zoals jij het wil doen. En weet je, misschien is het wel zo. Misschien is de manier waarop jij en ook ik dingen ervaren en ze zien, wel anders dan de meesten. En kun je niet uitgaan van begrip.”
….
“Tjeezus.
Wat een deprimerend k**gesprek…”
van dichtbij 
Like like like
Heel leuk om te lezen.
Tot snel
LikeGeliked door 1 persoon
Nou…ik weet wel. Ik lees al jouw verhalen. Nu dus ook. Maar om te reageren, moet ik inloggen. En ja ben geen 20 meer. Weet mijn wachtwoord niet meer. En dan denk ik…laat maar. Maar ik vind er ALTIJD wat van. LEX.
Hou eens op met onzeker zijn. Je bent puur, eerlijk, en blijf in godsnaam schrijven. SCHIJT aan de wereld.. doe het op JOU manier. XXX Mirjam
LikeLike
Ik leun even achterover in mijn stoel en denk… tja. Hmmmm. Het is inderdaad klote 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap je wel, hoor. Als ik soms het aantal likes en reacties bij anderen zie, stel ik me daar ook vragen bij. Om verschillende redenen. En ja, ook ik hou nog altijd rekening met anderen als ik iets schrijf. Helemaal vrij om alles te zeggen en te schrijven ben je nooit. Tenzij alleen op een onbewoond eiland of zo.
LikeGeliked door 1 persoon
Je schrijft zo geweldig, niet aan twijfelen hoor! en dat inhouden, tja, ik schrijf soms ook dingen niet (of anders) omdat ik andere mensen niet wil kwetsen. Blijft ingewikkeld…. Knuffel!
LikeGeliked door 1 persoon
Oei. Heel erg herkenbaar. Heeeel erg. Hoewel ik onlangs wel besloten heb om wat minder rekening te gaan houden met anderen. Met uitzondering van R. en de kinderen. Daar ligt mijn zelfopgelegde grens.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vraag me dan af hoeveel bevestiging of likes je verwacht en van wie… of doet dat er niet toe? Of verwacht je bevestiging voor je avonturen of je gedachten? Of schrijf je voor jezelf? Omdat het moet en is de bijvangst meegenomen? Of is erkenning en aandacht je motief. Dat je rekening houdt met anderen klinkt niet zo eerlijk naar jezelf en je lezers toe. Of ken je schrijvers die sociaal voelend zijn? Kortom, mooi proces. Doe er wat goeds mee.
LikeGeliked door 1 persoon
Haa Richard. Geen echte verwachtingen eigenlijk en ook best een autonome staat van zijn. Op t einde kies ik toch altijd voor mezelf. Dat vertrouwen heb ik gelukkig wel. Maar! Dit soort interne gevechtjes heb ik gewoon. Soms. Net als ieder ander, denk ik. Daarom leuk om te beschrijven, zelf goed naar te kijken en vragen zoals jij stelt zijn heel zinnig om daarin in mee te nemen. Dank! Komt vast eea van terug op enig moment 🙂
LikeLike
Hi Alexa , je blogs lees ik altijd en ik like ze ook altijd in mijn hoofd. Helaas dus niet altijd op papier. Laat je daardoor niet van de wijs brengen. Wat je doet vind IK in ieder geval geweldig en brengt telkens weer een glimlach van herkenning op mijn gezicht. Je bent een woordkunstenaar met of zonder likes. Keep up the good work….
LikeGeliked door 1 persoon
Interne gevechtjes…..: bij tich nath than mocht ik zijn….. in het klooster….stilte retraite – mindfullness, meditatie, wijsbegeerte – kreeg ik van sister in- sight op een avond technieken , hoe om te gaan met de irritaties in je leefomgeving. Toen ik vroeg: ” huuuu hebben jullie dat hier, irritaties naar elkaar? ” zei ze:
I’m only human……
Tja dat is het. Gelukkig heb je dit. Hoort er dus bij.
Heel af en toe zit ik op face- book omdat ik niet teveel met social media bezig wil zijn( lees:wil niet geleefd worden door anderen, probeer ik, tjeezus, weer zit ik op face- book, gatver) en als je blog voorbij komt ben ik een trouwe lezer die altijd denkt…. wat super dat ze dit doet en geniet van het onderwerp .omdat ik mij dan weer realiseer dat jij ook mens bent….(heeft zij ook gevoel)
Iedergeval: LIKE
LikeGeliked door 1 persoon
Ha die Alexa, heerlijk die onzekerheden die je deelt en verwachtingen en hoop die je durft ‘uit te spreken’ , superkrachtig de kwetsbaarheid en naaktheid.
De gesprekken met jezelf (en waarschijnlijk ook anderen) die je deelt… wat een herkenbare inhoud! En wat een topspiegel voor mij om eens naaar betreffende inhoud te kijken, te voelen en er wat van te vinden zodat ik het of meeneem of juist daardoor weer loslaat…. of of of …. en oh wat heb je gelijk om te denken dat het misschien niet goed zou kunnen zijn als mensen niet reageren…. en wat nodigt dat mij uit om te reageren….
Want ik lees, spiegel en doorvoel al je prachtige in je hoofd-wandelingen en alle van jouw vaak super mooi en kernachtig gevoelde en beschreven live wandelingen!
Dankjewel X
LikeGeliked door 1 persoon
Volgens mij geldt dit voor 99,9% van de blogschrijvers. Iedereen is onzeker en kijkt met een schiun oog naar de anderen. En dan ben jij nog iemand die hartstikke goed schrijft. Kun je nagaan hoe het zit met mensen die niet zo’n goede pen hebben. Trek het je niet aan. Als je in een tijdschrift zou publiceren, weet je ook meestal niet hoeveel mensen je stukje hebben gelezen. Van mij krijg je een hele grote like, twee duimen omhoog, een tien met een griffel èn je mag een bank vooruit. Is dat wat?
LikeGeliked door 1 persoon
Hee dit herken ik wel! Ik begon voor mezelf. Dacht ik. En omdat ik met Facebook stopte. Misschien toch een opvulling van een gemis? En heel af en toe zeggen mensen het wel “leuk geschreven” “je hebt talent!” Maar meestal is dat gewoon een naaste die mij wil plezieren (denk ik dan. Althans van hun hád ik t al gehoord..). En ondertussen ben ik ruim 4 maanden in Blogland. Ongeveer zes volgers rijker, met af en toe een like van één van hen. En ik begon voor mezelf. Toch?
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, ik ben nog steeds zoekend!;) ontdekken waarom ik het doe en voor wie, ik vind het schrijven leuk maar heb blijkbaar toch wel behoefte aan waardering.. en hoe gaat t bij jou nu dan?:)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind je stukjes super leuk om te lezen!
Met vriendelijke groet,
Eelko Korteweg
LikeGeliked door 1 persoon