Alleen maar winnaars

Woest gesnuif, geschuifel van slepend dansende voeten, kletsnatte haren, dampende lijven en beukende vuisten. Overal om mij heen raast de rauwe energie van zo’n 600 stampende, klappende en schreeuwende mannen en vrouwen. Testosteron tot aan het plafond en een waas van adrenaline waar je bijna op kunt lopen.

Ik plaats mijn mobieltje tussen mijn ogen en de ring waar het allemaal gebeurt. Op die manier afstand scheppend tussen mijzelf en wat ik eigenlijk liever niet wil zien. Het helpt. Enigszins. Nog steeds zie ik de niet aflatende stroom met klappen die mijn held krijgt. Plus de mokerslagen die hij uitdeelt en die het arme, aardige hoofd van zijn tegenstander naar de grond doen knikken.

“Hee lief. Ik heb me opgegeven voor een Boksgala. Ik ga 5 maanden keihard trainen en dan de ring in. Voor het goede doel. Spannend. Heb nog nooit gebokst!”

Je moet van een uitdaging houden. En je moet als je heel graag iets wil, ook veel kunnen, durven en willen geven.

Dus 5 maanden lang zo’n 6 keer per week traint hij. Langzaam (of eigenlijk razendsnel) zie ik hem veranderen in een lean machine. Tegenslagen wachten hem, met name fysiek. Overbelaste pezen in schouder en duim, dubbel gebroken neus, vette griep en een te laag gewicht.

Wat te doen? Doorgaan natuurlijk! Met zijn dreamteam van onvermoeibare, superbetrokken trainers en fysio bouwt hij ‘rust’momenten in, waarop even niet gesparrt wordt maar alleen getraind. Ik sta erbij en kijk er naar. Vol bewondering. Maar soms ook met een licht gevoel van verwondering:

Waarom wil je dit? Hoe kan het dat je dit volhoudt?

Wanneer hij tot winnaar wordt uitgeroepen en de lucht ingaat op de schouders van zijn trainers, wordt mij een tipje van de sluier rondom dit vraagstuk opgelicht: de enormiteit van hun ontlading en euforie maakt dat ook ik bijna opstijg.

Later legt hij mij uit waar deze drive op is gestoeld:

• Eén keer in je leven al je grenzen opzoeken en er overheen gaan.
• Jezelf aanzetten tot een prestatie waarvan je voorheen niet wist en ook nooit had bedacht dat je die zou kunnen neerzetten.
• Volhouden
• Het primaire beest in jezelf niet alleen zoeken, maar ook vinden en hem voor één keer helemaal de vrije hand kunnen geven.
• Jezelf bewijzen dat je inderdaad onder enorme druk kunt presteren.
• Op heroïsche wijze winnaar zijn.

Ik kijk naar hem en gloei van trots. Ik kijk naar zijn opponent en een beladen gevoel van medeleven trekt door mij heen. Dezelfde opoffering, dezelfde lijdensweg, dezelfde behoeften: hoe zou het hém op dit moment vergaan? Ik wil het niet invoelen, het lijkt me afschuwelijk.

Deze strijd in de ring kende genoeg lijnen die symbool kunnen staan voor een heroïsch verhaal. Zo waren deze 3 rondes van 1,5 minuut het verhaal van de underdog die bijna neer ging maar uit zijn as herrees en won. Van de re-invention van twee keurige, brave borsten tot gefocuste vechtmachines. En voor wie dat wil is er ook het verhaal van iemand die van alles verloor maar zijn hoofd niet liet hangen. Zelfleiderschap in optima forma.

Symboliek en heroïek: van oudsher menselijke behoeften. Verhalen die via de overlevering en eigen herinnering tot ons komen en onze oorsprong uitleggen; onze wat, waarom en hoe. Het diepe verlangen de juiste weg te vinden en te gaan. De bewondering voor de leider in wiens kielzog we mogen volgen of de oerdrift om die leider te zíjn.

Hoe het ook zij; onder al die uitdaging en zucht naar het winnaar-zijn, ligt altijd het diepere motief van het over-winnen op jezelf. Een overwinning die veel meer stoelt op het proces, de weg, dan op de uitkomst.

Ik haal opgelucht adem. Gelukkig zijn er in dat opzicht ook hier uiteindelijk alleen maar winnaars.