Het is avond maar nog warm: ‘Kom mam, we gaan even vissen!’
Alle drie hebben ze een hengel maar alleen die van de jongste is op en top in orde. “Ik vind vissen echt leuk, mama! Alleen het állerleukste is het gooien en iets vangen.” En hij zwiept zijn armpjes naar achter voor een reuzenzwaai.
Middelste houdt hem middenin zijn beweging tegen: “Nee man, dat moet anders!”, en hij probeert de hengel over te pakken om het ‘goed’ voor te doen. Meer dan geïrriteerd verzet mijn jongste zich.
Wat volgt is geruk en getrek en ik vrees voor deze nu-nog-picobello-hengel. Middelste ziet dit ook in, hij laat het los en gaan. Snuivend werpt Jongste zijn hengel alsnog op zíjn manier uit. Ik applaudisseer; het is een werkelijk prachtige worp.
Ineens trekt een schaduw over zijn gezichtje. Gedemotiveerd haalt hij de lijn weer binnen en zakt in kleermakerszit op de planken.
“Wat is er, vent?”
Hij zucht en laat zijn schouders en koppie wat hangen:
“Soms snapt níemand hoeveel ik al kan.”
van dichtbij 
Ach! Wat hartveroverend, verscheurend lief ❤
LikeGeliked door 1 persoon
🙂
LikeLike
Lief !
LikeGeliked door 1 persoon
Zo mooi dat hij dat zelf zo mooi brengt. Topjongen in wording.
LikeGeliked door 1 persoon
Geweldig! Goed dat hij het zelf weet en dat hij niet denkt ‘ik kan niks…’ 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Alexa, ik kreeg je als ‘tip’ door van Ubbo van Zessen, en heb je blogs zo’n beetje ge-binge-lezen. Wat schrijf je mooi en leuk!
LikeGeliked door 1 persoon
Hi Marieke, hartelijk dank voor t mooie bericht en je fijne complimenten. Word ik helemaal blij van! Erg leuk om te horen dat Ubbo je getipt heeft. Ben natuurlijk wel erg benieuwd wat de context van de tip was..:) (als je liever dm’t: Alexa@3c-advies.nl)
LikeLike