“Soms word ik wakker en dan blijk ik niet met één verkeerd been uit bed gestapt maar met mijn hele ziel en zaligheid. Vandaag is zo’n dag. En niemand weet waarom. Mijn arme schaapjes: het is een godswonder dat ze van me houden.
Wat ik gisteren nog gezellig gejodel vond is me nu aan alle kanten teveel: “Kóppen dicht aub! Nee, mama vertelt geen leuke verhalen, doe me een lol zeg, het is midden in de nacht en ik heb nog geen koffie gedronken. Jullie weten wat er gebeurt als in deze moeder nog geen koffie zit…! Dus maak alsjeblieft je eigen brood klaar! Néé, het kan me geen bal schelen dat je nog niet zo goed kunt smeren en dus je hele bammetje aan gort trekt. Kruimeltjes zijn ook cake, gewoon meenemen. En Nee! De kaas van de markt is op! Zeur niet zo over kaas van de markt. Verwend gedoe. Eet gewoon wat er is. Hele volksstammen die níets te eten hebben!!!”
En. Zo. Voort.
Terwijl ik met donderwolken boven mijn hoofd het schoolplein opgestampt kom, ternauwernood op tijd en een inmiddels in de contramine geschoten kind aan zijn tengere armpje achter me aan sleurend, komt de Perfecte Moeder op me afgestiefeld. Op hele hoge peep-toe sleehakken (het is tenslotte al 1 dag boven de 20 graden geweest, ergens diep in het Zuiden van Nederland waar ik niet woon en zij ook niet maar je moet je kansen grijpen), haar tred vastberaden en haar gezicht ook.
Strak gelakt en in de make up, haren geföhnd en zo te zien gisteren van extensions en de juiste highlights voorzien; ik zie in de gauwigheid vele tinten grijs, blond, rood en bruinig. Een schitterende outfit die in iedere boardroom zou scoren en of ze daar nou heen moet of niet, zo op school en zeker in de vroege uren maakt het diepe indruk. Op de directeur. Op de juf. En ook op mij.
“Heyyyy haai haai :)))”
‘Ja, hi, alles goed?’ (dafuq wil ze van me?!)
“Heeeeeel goed, dank je, jij ook? Wat zie je er goed uit!! -fluisterend- je moet zo eventjes in de spiegel kijken want je mascara is een klein beetje uitgelopen..”
‘Oh shit. Echt? Getver. Dank’ (Klinkt goed, echt heel eloquent… en ik heb helemaal geen mascara opgedaan; had ik geen tijd voor tussen het chagrijnig zijn, mijn koffie en de kinderen wegjagen).
“Wil jij zo lief zijn volgende week bij het afscheidsontbijt van de juf te helpen? Iedereen maakt wat, maar jouw naam staat nog niet op de lijst, zag ik. Heel fijn als je meedoet. Ook wel leuk voor je zoon als hij wat mee kan nemen…” – knipoog, allerliefste lach, kneepje in mijn schouder-
‘Oh, ja, sorry, ik had nog niet meegekregen dat volgende week een afscheid is. Gaat die juf weg?! Ok, die brief ligt denk ik nog bij zijn vader. Ofzo. Nou ja, maakt niet uit, doe ik. Natuurlijk!!’ (GA uit mijn persoonlijke ruimte, perfect mens! HOEZO weet ik van niets?! WAAROM betrekt ze mijn kind hierin: is hij zielig? Zou hij klágen over ons, of nog erger: over MIJ?!)
In opperste staat van woeste verwarring stamp ik terug naar huis. Ik ga zo hun vader bellen en door de telefoon trekken. En ik ga keihard gillen want ik ben een rotmoeder die alles vergeet en mijn kinderen zijn volgens mij en alle anderen echt heel zielig!!
Thuis kijk ik in de spiegel: terug staart een verwilderde wanhopige die eruit ziet als rijp-voor-opname dankzij de niet goed verwijderde restanten mascara van gisteren.
Moedeloos haal ik mijn schouders op. Is het al tijd voor wijn?”
van dichtbij 
hahahaha ja erg zijn dit soort momenten, maar de andere kant is, hebben die moeders niet iets beters te doen? Doen ze ook hun huishouden zo strak in het pak en de make up? Echt hoor… 😉
x
LikeGeliked door 2 people
Ja ook dat, het is al wat te lang geleden voor mij, dat staan op het schoolplein etc, het vergaat dus ook, hahaha Mijn dochter wordt over een paar weken alweer 24, dus echt te lang geleden 😉
LikeLike
Pfff, heel herkenbaar! En wat vind je jezelf dan een vreselijk mens. Ter plekke maar juist ook achteraf. Ik blafte laatst mijn zoontje af omdat hij niet het juiste deed toen ik iets in elkaar zette. Dat hij niet kon ruiken dat hij toch vooral ‘daar ‘ moest vast houden en niet ‘daar ‘…. zorg dat je uit de buurt bent als het verkeerd gaat met priegel werk 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Als een boer met kiespijn 😉 Vind het dan altijd wel slecht van mezelf… Maar het volgende moment is het weer goed en krijgt hij weer een extra knuffel. Dat moet dan maar even goed genoeg zijn!
LikeLike
Heerlijk herkenbaar! Altijd fijn om te weten dat het
bij een ander soms niet anders is…een groot gemis
ook als het altijd perfect zou zijn, wedden? ;-))
LikeGeliked door 1 persoon
Haha! Mooi geschreven. Aanstekelijk en herkenbaar!
LikeGeliked door 1 persoon