Het is vakantie. Zij hebben vrij, ik niet. Een ingewikkelde combinatie die de ene dag beter werkt dan de andere. Het einde van de week nadert en we did it maar de rek is er absoluut uit.
Aan mijn voeten onder de tafel waar ik achter mijn laptop vooral in de ochtenduren zit te werken, is een wereld verrezen van helden en boeven, kastelen en kerkers. Een permanent gefluister gaat ermee gepaard en af en toe ineens een harde “Whammm, jij bent dood, zei Thor!” “TRRRRRTTTTTT, Bam, BAM” van machinegeweren en ander wapen arsenaal.
Fijne flow
Ik had het zelf niet verwacht vanwege alle oorlogstuig, maar zijn gespeel heeft een weldadige werking op mijn energie en creativiteit. Waarschijnlijk omdat hij zo in flow is met wat hij doet, dat het mij meeneemt. Ik kan hier eindeloos en heerlijk op werken!
Focus? Net een vent
Als hij maar niets tegen míj zegt. Want dan moet ik schakelen en dat kan ik niet. In ieder geval niet als ik in volle concentratie trainingstrajecten uitwerk, coaching sessies voorbereid of teksten schrijf. Ik weet niet wie ooit geroepen heeft dat vrouwen 6 dingen tegelijk kunnen en of dat echt zo is. Ik behoor in ieder geval niet tot die gelukkige super-soort. Sterker nog, ik ben waarschijnlijk erger dan menig kerel: ik kom pas dan tot het optimale hersenwerk wanneer ik ook echt kan focussen. Het enige voordeel hier is, dat ik me er terdege van bewust ben.
Bro’s will be bro’s
En als nu maar niet zijn grote broer erbij komt, want dan verdwijnt zijn speelflow en verandert de energie van zacht stromend naar die van: wij-zijn-jongens-en-broers-dus-nu-moeten-we-stoeien-maar-weet-je-wat-laten-we-daarbij-Heel-Veel-herrie-maken-en-als-we-dan-toch-bezig-zijn-elkaar-even-in-elkaar-trimmen’.
Kill me
Op zo’n moment is het ogenblikkelijk gedaan met mijn rust en daarmee mogelijkheid te doen wat ik moet doen vanachter mijn computertje. Maar helaas, ik hoor boven al gestommel. Dus ik doe wat voor nu even het beste is: ik stop met werken, vóórdat ik er door hun kabaal toe gedwongen word en zij geconfronteerd met de mommy from hell waarin ik dan weleens verander. Met het einde van deze werkweek nog niet in zicht is de kans daarop toch groot want de rek is er als gezegd uit. Ik doe iedereen een plezier: ik stop.
Teamwork
Op deze manier moeten werken vergt discipline, van ons allemaal. Van mij om zo effectief mogelijk de uren te pakken waarop dit het beste kan. Van hen om zich tegen hun natuur in, in te houden of zich schaars te maken en om niet mijn aandacht te willen. Allemaal even ingewikkeld. En ik ondervind nu dat het ook discipline vergt om tijdig te stoppen; dus vóórdat ik verander in die grote, boze moederheks.
Een avonturier
Het aapje aan mijn voeten heeft direct door dat mijn vibe verschoven is en komt onder de tafel vandaan.
“Mama? Thor wint! Hij heeft het zwaard dat in een vliegtuig kan veranderen en zelf heeft hij de superkracht van de allersterkste!”
“Wat heerlijk liefje, hoe jij die avonturen verzint en maakt. Ik vind het een feest!”
“Já. Daarom word IK dus ook avonturenmaker als ík groot ben…!”
Oké. Point taken.
van dichtbij 
Oeps.. werd meegesleept door de avonturen van je zoon haha! Bedoelde natuurlijk avonDuren.
LikeGeliked door 1 persoon
‘Call it a day’ – ook dat als onderdeel van discipline. mooi stuk wijsheid en inzicht.
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijk als ze zo op zichzelf kunnen spelen, dat kon de mijne nooit, dus vakanties als die eraan kwamen waren een crime voor mij, whahahaha om de haverklap, mama, mama, mama…. pfffff gelukkig is die tijd voorbij 😉
X
LikeGeliked door 1 persoon
In gedachten terug in de tijd dat ik nog thuis werkte, ik vond het altijd weer
een uitdaging en het kwam vaak op de late avonduren aan…
Voor jou een mooi moment van stilstaan, ook bij je mannen. Leuk!
LikeGeliked door 1 persoon
Nou hè? Hier is de oudste bijna 15 en inmiddels langer dan ik en zelfs hij en dan liefst met hij blijft het stoeien bedenken. Gelukkig issie kietelkansloos ;-))
LikeGeliked door 1 persoon