Het verhaal van de voetstappen

verhaal-voetstappen-dichtbij-zout

Als draden lopen ze langs de kustlijn, de voetstappen in het zand. Verhalen vertellend over degenen die ze daar achterlieten, voet voor voet hun stappen zettend op weg naar …. tsja, naar waar het ook is dat ze heengaan.

Want dat vertellen ze niet, die voetstappen. De weg die ze lopen en hoe, kun je zien. Maar waar ze op een dag zullen stoppen blijft het grote geheim. Gelukkig maar.

Voor mij zijn ze mijn redding vandaag. Mijn visuele houvast aan de werkelijke, de meest basale realiteit. Die van de zee. Het strand. De zoute wind die mijn zonnebril beslaat en de woeste luchten waarin wolken en zon elkaar afwisselen. Die van mijn eigen adem en mijn eigen stap na stap.

Ik was het bijna kwijt, mijn adem. Kopje onder in die wereld die sinds kort onderdeel uitmaakt van mijn leven en mij verandert, omdat het anders is. Die wereld van online. In contact en gesprek met mensen die ik niet ken. Een wereld waarin ik niet weet wat nou precies echt is en van wie.

Het begon speels. Onder-zoekend. Bloggen betekent ‘visibility’ op online media, van Facebook en Twitter tot Instagram. Onmisbaar voor een zelfstandig ondernemer. Maar nu dit bloggen ook echt een onderdeel van mijn online identiteit is, word ik geregeerd door diezelfde media. Want ook het bloggen gaat, in the end, om de cijfers. Het gaat om sharing, RT’s, comments en likes. Het gaat om gezien en gelezen worden. En jij bent één van de velen in een heel grote, volle zee.

Het maakt een kant in mij los die niet mijn beste is. De kant van de competitor, degene die de beste wil zijn, van zichzelf móet zijn. Die het absoluut geweldig vindt voor een ander als diegene succes heeft en tegelijkertijd het knagende geluid hoort in haar achterhoofd: ‘Waarom zij wel en jij niet?” Mijn grootste vijand die ik nog moet leren liefhebben. Ik durf er mijn adem niet op in te houden. Dat gebeurt vanzelf wel als, versterkt door de zuigende werking van de sociale media, het ademen mij vergaat.

Tot vandaag. Totdat ik de voetstappen zag van hen die mij voorgingen, de paden die zij trokken langs het strand.

Schoenen, schoentjes, gympen en laarzen afgewisseld door blote voeten en ontroerend kleine kindervoetjes. Teentjes die ooit hoorden bij een voet, alweer meegenomen door het water. De opvallend keurige voeten van een stoere kiter, die zijn hielen diep in het zand moest zetten om de ongeduldige kite te bedwingen, op weg naar die jubelende zegetocht over de golven en door de lucht.

Zoveel vertellen die stappen je, als jij dat wilt. Ze vertellen je of zij samen waren of alleen. Voorovergebogen zoekend of op de tenen hup, vooruit. Over een kwieke, lichtvoetige tred of een meer slepende gang. Over de drang om veilig te zijn en daarom ver van het water te lopen of juist rakelings erlangs, om net op tijd weg te springen of soms net te laat dus verder met een nat pootje.

En terwijl ik mijn eigen voeten neerzet, vind ik mijn adem terug en ook mijn gezonde gedachten. Mijn optimistische blik en liefdevolle oog. Achter mij aan verschijnt voor de toeschouwer die het zien wil, míjn verhaal van vandaag; van zwaarder naar licht.

Want het bloggen begón ooit als liefde. Liefde voor mijn kinderen, liefde voor mezelf en voor het schrijven. Door vanuit een waarachtig gevoel iets te creëren en zo aan hen die mij lief zijn iets achter te laten. Door ze mee te nemen langs de gangen van mijn hoofd en mijn hart. En ook door met liefde iets over te dragen aan hen die mij willen lezen.

Ja, precies zó wil ik dat het bloggen voor mij blijft.

Gepubliceerd door

Alexa

Schrijft up close and personal over het zout op haar huid, drie spruitjes met spiegels en al het andere, vooral waar het rammelt. Als gesprekspartner, spiegel, mentor en facilitator deskundig in het optimaliseren van de persoonlijke performance van individuen en groepen. Dit gaat niet alleen over hoe je presteert, maar ook – of vooral- over hoe je naar jezelf en de wereld om je heen kijkt (mindset) en jezelf daarin neerzet, jouw persoonlijke impact, charisma en de indruk die je wekt. VAN DICHTBIJ is waar het wrijven ophoudt en het glanzen begint. Daar ontstaan de verhalen die uiteindelijk allemaal gaan over beweging, verandering en groei. (H)erkenning geeft verbinding. Verbinding geeft geluk.

32 gedachten over “Het verhaal van de voetstappen”

  5. Dat is zo fijn, heel mooi geschreven ook! Bij jezelf blijven en jezelf motiveren, dat maakt een blog heel fijn om te lezen en voor jezelf heel fijn om te schrijven. Zo moet het de bedoeling zijn 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. 😀 Grazie mille, Bas! Keep on reading, please. En ook voor de inspiratie: Ik ga mezelf meer ‘los’laten zodat ik meer toekruip richting de briljante schrijfstijl van een McSweeney …

      Like

      Beantwoorden

  9. Tenzij je met je blog ‘de markt opgaat’ en je stort op de populaire Posts als tags en andere lijstjes, en zoveel mogelijk andere mensen gaat volgen, zal het gewoon niet zo snel gaan. Maar uiteindelijk krijg je je eigen groep lezers wel als je gewoon jezelf blijft en natuurlijk leuk schrijft, en dat doe je. Net als jij blog ik voor mezelf, waarover ik wil en wanneer ik wil. Heerlijk vind ik dat.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

    1. Mooi!! Dank je!!

      Heb nog belangrijke vraag aan jou: ieder ochtend post jij, om 06.06 uur. (more or less) Hoe doe je dat? Sta je zó vroeg op? Schrijf je in de avond en plan je m in? En wat een discipline; complimenten! Ik lees je, bijna altijd. Als soort van wake-upje 😉 gebrek aan reactie is omdat ik het op mn mobiel lees, en daarna door moet. Maar vind het geweldig. Mooie taal ook. I like 🙂

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

      1. Wat kan ik zeggen? Jij ook bedankt! 🙂 Erg leuk om te weten dat ik je met mijn schrijfwaren help met wakker worden, een dankbare taak 🙂
        En inderdaad, ik plan het in. Tot een poos terug stond ik wel heel vroeg op (ruim voor zessen, helaas) i.v.m. werk destijds. Maar toen had ik niet de energie om al gelijk te schrijven, haha! Maar ik plan ze dus en rond zes uur vind ik een mooie tijd voor een bericht. En dan hebben ze een hele dag om gelezen te worden. Dat gun ik ze 😉
        Nogmaals, dank je wel voor je fijne reactie!

        Geliked door 1 persoon

  13. Weet je? Dit is ook hoe het hoort, als blogster van praktisch het eerste uur, ging het ook toen vaak al om cijfers maar was toch anders, het werd laid back en nu soms als ik lees hoe je geld zou kunnen verdienen, hoe sommigen in de stress schieten ‘omdat ze 3x per week moeten publiceren’ (en dan nog allemaal ook op dezelfde dagen), hahaha ja echt, schiet mij maar lek hoor!

    Wat ik fijner vind, is die mensen te vinden of die mij vinden, die mij leuk vinden om te lezen of te zien, persoonlijk en andersom geldt dat dito, dus blijf alsjeblieft zoals je bent en nu al doet, dan blijf ook ik graag bij jou lezen 😀

    X

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  17. Pingback: Bloggen is uit! Moet ik nu gaan vlóggen? – van dichtbij

Wat vond je van dit verhaal? Laat het mij vooral weten!