Auw, je kníjpt!!

freedom

Het is vakantie.

Ze heeft de eerste van de middelbare met beheerste nonchalance doorstaan en overleefd en wat heb ik haar zien groeien, die knappe dochter van me. Zowel mentaal als fysiek. Er is ogenschijnlijk niets kleins meer aan haar. Zeker niet in vergelijking met de basisschool-knulletjes die haar broertjes zijn.

Ja, zij wordt groot en dat gaat vanzelf. Maar hoe-zo gaat dat eigenlijk vanzelf? Want ík bots al het hele jaar met haar en mezelf, in mijn drang haar richting te geven, te helpen. Maar hoe meer ik dat doe, hoe minder ze me nodig lijkt te (willen) hebben. Dus ga ik nog meer ‘coachen’. En gaat het coachen over in dwingen.

Terwijl ik dwing, duwt zij mij weg. Wanhopig pak ik haar arm vast. Geen wonder dat de blik die mij ten deel valt gevuld is met koele geringschatting. Maar precies díe blik doet mij stomen want triggert, zonder dat zij het weet, iets dat oud is, diepgeworteld zit en heel primair is. En dit alles maakt dat mijn hand begint te knijpen.

Ergens achter in mijn hoofd vraagt een stem wat ik aan het doen ben: “Zeg, hallo! Wat dóe je?!! Ben jij soms zo’n moeder die steeds maar nódig gevonden wil worden door haar kinderen? En word je nu boos op haar omdat zij jou duidelijk maakt dat ze daar niet op zit te wachten?”

Ja, wat bezielt mij?!

Ik voel alle verbinding tussen ons wegvallen: zij vertrekt in zichzelf, ik vertrek in mezelf. Tussen haar en mij alleen nog dat armpje met hand eromheen. Als symbool van waardeloze onmacht.

De blik van mijn dochter is inmiddels veranderd in een hele woeste. Maar nu begrijp ik het. Godzijdank begrijp ik het. Vastgehouden worden terwijl je het zelf moet doen en wíl doen. Vastzitten terwijl je op zoek bent naar jouw vrijheid. Natúúrlijk word je daar woest van, ik ken het zelf als geen ander.

Mijn met vulkanisch hete lucht gevulde, primaire ballon loopt in een grote diepe zucht leeg. Ga maar, lieve schat. Spring, dans, ren, struikel, val en sta weer op. En kom maar lekker bij je mama praten, lachen, huilen, eten en een hele liefdevolle knuffel halen als jij die nodig hebt.

Je weet waar ik ben.

Gepubliceerd door

Alexa

Schrijft up close and personal over het zout op haar huid, drie spruitjes met spiegels en al het andere, vooral waar het rammelt. Als gesprekspartner, spiegel, mentor en facilitator deskundig in het optimaliseren van de persoonlijke performance van individuen en groepen. Dit gaat niet alleen over hoe je presteert, maar ook – of vooral- over hoe je naar jezelf en de wereld om je heen kijkt (mindset) en jezelf daarin neerzet, jouw persoonlijke impact, charisma en de indruk die je wekt. VAN DICHTBIJ is waar het wrijven ophoudt en het glanzen begint. Daar ontstaan de verhalen die uiteindelijk allemaal gaan over beweging, verandering en groei. (H)erkenning geeft verbinding. Verbinding geeft geluk.

24 gedachten over “Auw, je kníjpt!!”

  3. Kijk eens aan… dochterlief heeft hier ook net het eerste jaar naar volwassenheid er op zitten. Dat los laten is niet evident. Maar regelmatig zegt ze me “ik ben geen klein kind meer he papa, ik weet wat ik doe”. En ik kan enkel hopen dat het ook zo is.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Zij zégt het tenminste. mijn dochter kijkt me alleen broedend aan…. Ik denk dat we ze moeten vertrouwen. It’s the only way. Ik denk dat ze wijzer is dan ik op die leeftijd iig 😀

      Like

      Beantwoorden

  6. het opmerkelijke aan mensen van 13-15 is dat zowel (de eerste aanzet tot) volwassene en kind in 1 en hetzelfde lichaam wonen. alleen lees je van buiten af niet direct wie even de huisbaas is. Het kan trouwens binnen 1 minuut omslaan… BTW het is best goed ze af en toe stevig op hun bek te laten gaan en weer te laten opkrabbelen. Worden ze hard van. Zegt de vader met 2 van 14.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Ja die tijd heb ik ook gehad, en de mijne van 23 zit er nog een beetje in, maar langzaam komt ze weer bij mama terug met haar dingetjes, het komt dus echt wel goed, en wat Joost zegt, is ook helemaal waar!

    Wat wilde jijzelf op die leeftijd, wilde je ook niet juist dingen zelf ervaren? 😉 Maar het is handen jeukend inderdaad, je wil ze gewoon helpen.

    X

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Wat vond je van dit verhaal? Laat het mij vooral weten!