Op het overvolle strandje zitten we naast een grote groep kinderen van een jaar of 12, misschien 13. De enige plek waar vanachter een muurtje nog een reepje schaduw tekent.
Een schriel meisje met strak gezicht ligt schuin voor ons met haar magere, witte lijf in de volle zon en grabbelt in haar tas. Ze trekt er een leeg pakje shag uit en gooit het ongeïnteresseerd in het zand voor haar. Een door de puberteit ongelukkig getroffen jongen schreeuwt van een meter afstand: “Zöhw-hee, blöhw jai?!!” Het schriele kind balkt terug met een stem die je niet bij een dergelijk postuur verwacht: ‘Jááh, nou-énnn?!!! Ík blöhw en jai neukt je moeder!!!!’
Zelf echt geen heilige rijzen de haren me hierbij te berge. Ik kijk uit mijn ooghoeken naar mijn middelste, de grote observator die altijd alles ziet en hoort. Hij kijkt stoïcijns voor zich uit.
Aan de andere kant vreet een hele rij jongens zich op misselijkmakende wijze een weg door talloze zakken chips en bakken patat het onderwijl doorspoelend met blikjes fris. Al kauwend, smakkend en klokkend schreeuwen en schelden ze elkaar permanent toe en wordt een dikker jochie, kennelijk de groeps-pispaal, onder het oorlogsdeel van een patatje gesmeerd. Hij smeert het op zijn beurt weer af aan het muurtje waar later iemand in gaat zitten. Ze kijken er allemaal wezenloos onaangedaan bij en ik heb het idee dat ik van een andere planeet kom. Ben ik dan zó naïef?
“Zullen wij even ergens anders gaan zitten? Ik vind het hier erg rumoerig.”
‘Is goed, mam.’
We pakken ons boeltje en verkassen. Ik probeer het unheimische gevoel van me af te schudden maar het lukt me niet goed. Als we weggaan van het strandje zien we de nog-net-niet-rokende-puinhopen die deze kinderen nu letterlijk en straks misschien ook figuurlijk achterlaten. Hopen troosteloos afval.
Aan tafel ’s avonds herhaalt Middelste in woord en gebaar smeuïg alles wat is voorbijgekomen daar bij dat muurtje in de schaduw.
Als hij klaar is ziet Oudste mijn gezicht: “Maak je maar geen zorgen hoor, mam. Wíj gaan denk ik niet zo doen.”
van dichtbij 
Wederom moet ik lachen om die laatste zin van jouw oudste, hij denk het, hahaha Geweldig.
En ja, ik kan mij er ook zo aan irriteren van die jongeren die zo doen, dan denk ik echt, waar is de opvoeding? En ook ik ben gezegend met een kind wat altijd juist naar huis kwam als het te gortig werd en ze liet de groep dan ook zo varen. I’m blessed, you’re blessed!
X
LikeGeliked door 1 persoon
DA’s cool dat ze dat deed. Ik weet nog niet hoe die aapjes van mij zullen gaan doen; ik wacht het rustig af (met zweep in de aanslag;))
PS Oudste is meisje… x
LikeGeliked door 1 persoon
Oh haha sorry voor de oudste 😉 Ja wie weet, heb ik gelukkig nooit nodig gehad… had ik ook weer niet verwacht hoor, heel eerlijk X
LikeGeliked door 1 persoon
:))
LikeGeliked door 1 persoon
😉 zie je t voor je ?
LikeLike
Ja, heel goed :))
LikeLike
Opvoeding speelt toch een belangrijke rol. En dat heb je mogen ondervinden van deze die voor je liggen. En merk je als jongeren bij elkaar zijn hoe ze zich anders kunnen gedragen ook naar deze die er iets van zeggen en het wel goed voor hebben.
Aum Shanthi
LikeLike
Verstandig, de oudste 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Hou ze daar maar aan…
LikeGeliked door 1 persoon
Nee, blij wordt je daar niet van. Eerder triest.
LikeLike
Ik zie het helemaal voor me, zou me echt doodergeren en bijna uit angst spontaan geen kinderen meer willen. Zoon- of dochterlief hoeft maar net de verkeerde vriendjes te treffen en niet sterk genoeg in zijn/haar schoenen te staan en weet ik wat er kan gebeuren. Gelukkig speelt opvoeding hierin ook een megagrote rol (en de genen ook denk ik). Prachtige laatste zin van je Oudste trouwens 😉
LikeLike
Tja… ze beginnen steeds vroeger te experimenteren ( helaas ) .. Maar wat een politiek correct antwoord hahaha geweldig! ” wij gaan denk ik nooit zo doen ” 🙂 Ik heb altijd gezegd, en eigenlijk zeg ik het nog steeds, zeg nooit nooit met je kinderen… Mijn dochter wilt door een slechte ervaring ( gelukkig ) never nooit wat van drugs of alcohol weten.. Ze is hier ook buiten de groep gevallen vorig jaar maar heeft uiteindelijk wel voor zich zelf gestaan en dat vind ik reuze krachtig.. Nu heeft zij een vrienden kring om zich heen gecreëerd die zoals haar denken ( tja, wat je bent trek je aan ) Mijn jongste van 17 en half is in de experi fase, al een paar x geschaakt met rode oogjes pfff 😦 .. maar goed, thuis hebben we een goede band en er mag altijd over alles gesproken worden, ik weet dat dit geen garantie is, maar beter iets dan niets en fingers crossed zal ik maar zeggen …
LikeLike
Waaw, heftig hoor. Niet te geloven. Dat heb ik gelukkig nog niet meegemaakt op het strand. Ik zou me ook verplaatst hebben. En wees gerust, jouw kinderen zijn veel te wijs om zoiets over te nemen!!!
LikeLike
Geweldige opmerking van je kind 🙂
Ik zeg altijd maar: je doet je best en geeft het eea aan bagage mee (regels, normen, waarden) maar het ligt er aan welke vrienden (groep) zich om je kind schaart en of het gevoelig is voor groeosgedrag…..
Zelf zie ik hetzelfde. Met scooters over grasstrandje naar kiosk voor ijs of patat. Belachelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank!!
Ja het is ongelooflijk het gedrag af en toe
LikeGeliked door 1 persoon